Volkan Berber’in Kaleminden…Siyaset Dondu mu?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Gündelik hayatı etkileyen pek çok gelişmeye karşın siyaset ve seçmen-siyaset ilişkisi donmuş bir görüntü sergiliyor.

Kimlik siyaseti, ittifak yapısı ve siyasal alternatifsizlik. Muhalefet, ittifak yapısını ve bütünlüğünü korumaktan kimlik siyasetini besleyecek tuzak gündemlerden uzak durmaya kadar, beklenti çıtasını zorlayan birçok adım atmasına karşın iktidarın siyaset kurgusunu aşamadığı gibi oylarını artırmakta da güçlük çekiyor. Nadir yaratıcı hamleler dışında ya iktidara malzeme sağlıyor ya da iktidarın çizdiği çemberin içinde siyaset yapmak durumunda kalıyor. Kısacası, iktidar da muhalefet de mevcut gidişattan memnun olmadıkları halde gidişatı değiştirecek “çıkış” yolları bulmakta zorlanıyorlar.

Siyaset mevcut statükoyu tahkim etmenin ötesine geçemiyor.

Siyaset ve medya, sağlıktan ekonomiye bütün sektörleri ilgilendiren bu varoluşsal meseleye siyasi partiler arasında hareketlenen görüşme trafiği kadar önem vermiyor.

Örnekler çoğaltılabilir, ancak sadece bu dramatik konu bile, Türkiye’de iktidarıyla ve muhalefetiyle siyasetin, toplumun gündeminden kopuk, siyasetçilerin kendi aralarında oynadıkları kapalı bir oyuna dönüştüğünü göstermek için yeterli.

Türkiye’de siyasetsizliği ve siyasal kilitlenmeyi besleyen birinci dinamik, kimlik siyaseti ve bunun üzerinden işleyen siyasal kutuplaşma olgusudur.

Türkiye’de kimlik siyaseti, iki-üç yüzyıllık dinamiklerle beslenen sahici ve somut siyasi, toplumsal ve kültürel bir zemine yaslanmaktadır. 18. Yüzyıldan başlayarak, devlet (yöneticileri) tarafından devleti güçlendirmek üzere alınan modernleşme kararının elitisit ve batıcı bir eksende ilerlemesi, demokratik siyasal mücadelenin ve devlet-toplum ilişkilerinin doğasını şekillendirmiştir. Bu tarihsel zemin, elit-halk, bürokrasi-siyaset, laik-dindar, sol-sağ gibi birçok dikotomik eksenin siyasetin verili ve bereketli alanı olarak işlemesine yol açmıştır.

Kısacası, iktidar da muhalefet de mevcut gidişattan memnun olmadıkları halde gidişatı değiştirecek “çıkış” yolları bulmakta zorlanıyorlar. Siyaset mevcut statükoyu tahkim etmenin ötesine geçemiyor.