Acıyı Siyasete Malzeme Edenler Yine Sahnede!

6 Şubat… Sadece takvimde bir tarih değil, milyonlarca insanın hayatında açılmış kapanmaz bir yara. Bir babanın evladına son kez sarıldığı gün… Bir annenin çığlık çığlığa enkaz başında beklediği an… Bir çocuğun, o sabaha ailesiz uyandığı o lanet sabah… Ve işte yine geldik o güne… Ama kimse "acı" demiyor. Kimse "hata yaptık" demiyor. Yine kürsülerde sahneler hazır, yine fotoğraf makineleri odaklanmış, yine siyasetçilerin timsah gözyaşları akmaya başlamış. Bugün, aylardır ortada görünmeyenler, televizyonlara çıkacak. Yüzleri asık, sesleri titrek... Yalandan bir "unutmadık" diyecekler. Süslü cümlelerle, duygu dolu sahnelerle, trajediyi siyasi malzeme yapacaklar. Oysa bir yıl boyunca neredeydiniz? Hadi soralım! Depremden önce ne yaptınız? Güçlendirme için hangi adımları attınız? Kaç binayı sağlamlaştırdınız? Depremden sonra ne yaptınız? Hangi projeyi hayata geçirdiniz? Kaç insanın yeniden hayata tutunmasını sağladınız? Bugün ne yapıyorsunuz? Kaç mahallede toplanma alanı var? Kaç konteyner hazır? Kaç insanın hâlâ çadırda yaşadığını biliyor musunuz? Cevap belli! Koca bir hiç! Ama 6 Şubat gelince, siyasiler sincap yavruları gibi yuvalarından çıkıyor. Kameralar, haber bültenleri, sosyal medya videoları… Sözde "duyarlılar." Oysa tek dertleri, bir günlüğüne sahneye çıkıp prim yapmak! Acıyı unutturmak için değil, kendi isimlerini hatırlatmak için! Ve bu esnada deprem dedeler… Siz… Siz hep oradasınız. Gece üşüyen torununuzu sımsıkı sararak ısıtmaya çalışırken, gözyaşlarınızı içinize akıttınız. Çocuğunuzu, torununuzu kaybettiniz, ama bir gün olsun mücadeleden vazgeçmediniz. Siz, başınızı eğmeyen, sabrıyla dimdik duran insanlar… Ama unutmayın! Sizin acınızı onlar anlamaz! Çünkü onlar depremi sadece 6 Şubat’ta hatırlıyor. Oysa siz, her gün o depremi yaşıyorsunuz! O soğuk, o karanlık, o korku hâlâ içinizde. Ve onlar gelip size eski acılarınızı hatırlatıyor. Siz, bunların oyununa gelmeyin. Onların tiyatrosuna alkış tutmayın. Çünkü gerçek adalet, çünkü gerçek hesap sorma, ancak siz unutmadan, mücadeleden vazgeçmeden olur. Bugün sahnede rol yapanlara değil, bu ülkenin gerçek sahiplerine selam olsun!